Reflectie sociale minima in de knel; wat vinden jullie?
- jul 2023
- Basma Djemni-Smith
- 1
- 9
- 680
Het sociaal minimum is nog steeds niet toereikend. Die boodschap geeft de Nationale ombudsman mee in een brief aan de vaste Kamercommissie voor Sociale Zaken en Werkgelegenheid. Zij spreken elkaar vandaag in het commissiedebat Armoede- en schuldenbeleid. Je kunt dit live volgen: https://www.tweedekamer.nl/debat_en_vergadering/commissievergaderingen/details?id=2023A00998
Vorig jaar schreef de Nationale ombudsman meerdere rapporten over sociale minima, waarin hij aangaf welke problemen mensen ervaren die leven met een minimuminkomen. In de reactie van de ministers op deze rapporten, ziet de ombudsman positieve ontwikkelingen terug. Maar er is nog steeds een aantal punten waarover de ombudsman zich zorgen maakt:
1. Het sociaal minimum is nog steeds niet toereikend
2. Er zijn grote verschillen tussen gemeenten. Ze hanteren bijvoorbeeld verschillende inkomensgrenzen of vergoedingen.
3. Alleen een responsieve overheid is niet voldoende. De ombudsman pleit voor een proactieve overheid die actief inzet op het voorkomen van financiële problemen.
De reflectie is bijgevoegd in deze bijdrage. Wat vinden jullie van deze reflectie, ook besproken in het webinar?
| titel | toegevoegd | door | opties | |
|---|---|---|---|---|
| 20220167_Sociale_minima_in_de_knel_0.pdf | jul 2023 |  |
Reacties
Inderdaad die ervaring heb ik gekregen van sommige pensioengerechtigden uit de Koninkrijksdelen. Ze kunnen soms eind van de maand niet rondkomen. Hun koopkracht ging flink achteruit vanwege hoge energiekosten. Er is een oplossing gezocht om de energiekosten te verzachten, echter geen oplossing voor de prijs stijgende in de supermarkt. De kosten lopen steeds meer op.
De inflatieontwikkelingen gaan razendsnel, dus herkenbaar dat mensen in de problemen komen. In mijn gemeente ( en vele anderen) doen we veel aan het zoeken naar de "onvindbare groepen". Dat doen we door gebruik te maken van vele professionele organisaties en vrijwilligersorganisaties. We maken begrijpbare folders en brieven door gebruik te maken van de Participatieraad Sociaal Domein. We maken niet gebruik van één wijze van communiceren. We passen die wijze aan aan de verschillende doelgroepen. We denken ook na waarom sommige "onvindbaar zijn". Dat kan door IQ, taalniveau, persoonlijke crisissen, wantrouwen richting overheid zijn.
Lijkt me nuttig dat we ervaringen uitwisselen over het vinden ( en bedienen) van "onvindbare" groepen. Niet alleen over dit onderwerp.
Dat vind ik een interessante over die 'onvindbare' groepen! Wij dachten juist als we intermediairs met dit platform bedienen, deze groepen ook makkelijker de Nationale ombudsman kunnen vinden. Maar wantrouwen en andere factoren maken soms dat dit toch niet zo werkt. Wat denk jij @letty68?
Wantrouwen richting overheid speelt zeker een rol. Misschien wordt de Nationale Ombudsman ook wel als overheid gezien. In ieder geval gefinancierd en opgericht vanuit ministerie Veiligheid en Justitie.
Een gemeente is makkelijker vindbaar dan de Nationale Ombudsman. En is het niet zo dat het systeem groepen juist in eerste instantie doorverwijst naar gemeenten / provincies /uitvoerende organisaties? Nationale Ombudsman neemt klachten bijvoorbeeld niet in behandeling.
Probleem van "onvindbare" groepen wegens IQ, taalniveau, crisissen is dat het geen groepen zijn. Het zijn individuen. Via huisartsen en zorgverleners is het meer succesvol om met ze in contact te komen en ze te helpen door het woud van regelingen. Maar, die ervaren daarvoor weinig tijd te hebben.
Aangepast op 5 juli 2023
Wantrouwen zal zeker een issue zijn. Mensen zijn overheid en instellingen moe. Ze moeten er immers al heel lang mee samenwerken. Soms al hun hele leven lang en ze hebben vaak het idee dat ze niet verder zijn gekomen maar heel vaak tegen muren zijn aan gelopen. Als participatie coach merk ik dat het werkt om mensen als individu te zien en niet als groep en ze ook als individu te behandelen. Op deze manier kan je het wantrouwen, tenminste dat is mijn ervaring, makkelijk ombuigen. Verder geloof ik niet dat mensen onvindbaar zijn. De persoon van de hulpverlener op welk gebied dan ook, hoe doortastend die is, in hoeverre een hulpverlener out of the box kan denken maar zeker ook kan handelen, is doorslaggevend in het bereiken van de onvindbare die misschien wel helemaal niet zo onvindbaar zijn je moet ze alleen zien en daarnaar handelen. Waarmee ik ook wil zeggen: we kunnen talloze platforms en processen bedenken, we kunnen verzinnen dat we de drempels voor zorg in welke vorm dan ook moeten verlagen, dat we als overheid of als instelling menselijker moeten worden noem maar op. Alles valt of staat bij de persoon van de hulpverlener/dienstverlener.
Bij voedselbanken Nederland was er altijd een werkgroep "onder de radar". Iedereen is bezig met onvindbare groepen! Het is naast wantrouwen ook grote onbekendheid met mogelijkheden voor hulp van overheid. Bij een bakker haal je brood, bij een voedselbank voedsel maar wat is er bij overheid te halen? Men ziet het als brengen van informatie, vragen, vragen, formulieren maar wat er te halen is is voor velen onduidelijk. Etalage van Gemeente moet beter. Helderder, sneller en pro- actiever zouden goed zijn om zorg voor burgers beter aan te pakken
Er zijn ook grote verschillen in culturen. Hiermee wil ik zeggen in mijn cultuur mensen schamen zich om te vertellen dat zij in armoede leven gepaard met trots. Daarom is belangrijk om deze groep te kunnen bereiken en te overtuigen dat hulp zoeken is okay!.
Met het oog op bovenstaande:
de kinderbijslag is VERLAAGD...... hoe gaan de minima hier mee om?
@die schaamte is er ook bij mensen uit de Biblebelt. Een uitkering aanvragen kan nog net maar verder wordt veel binnen de gemeenschap opgelost. Soms met toch nadelige gevolgen.