Beste allen,
Ik maak steeds vaker mee dat een inwoner een voorwaardelijke klacht indient. Het is nog geen klacht geeft klager aan, maar als hij/zij geen gelijk krijg in wat er speelt, dan moet het schrijven als een klacht worden gezien. Ik vind het lastig daar mee om te gaan. De collega is dan bijvoorbeeld nog in overleg met een inwoner over de voorwaarden van een ontheffing of iets dergelijks. En dan zegt de inwoner: ik vind die voorwaarden niet van toepassing, je moet mij gewoon gelijk geven en anders is dit een klacht.
Hoe ga je hier netjes mee om? Het lijkt bijna een soort chantage. Heeft iemand een goed idee?
alvast veel dank, hartelijke groet,
Monique Rozeboom
Klachtencoördinator Utrechtse Heuvelrug
Reacties
Hey Monique,
Zo'n klager gaat er van uit dat we bang zijn voor klachten. Ik zeg, kom maar op! Een klacht kan namelijk ook ongegrond blijken.
Vaak helpt bellen ook om de frustratie en andere emoties een uitweg te geven. Regelmatig geven klagers aan dat ze al blij zijn gehoord te worden.
Hoop dat dit helpt!
Hallo Esmee, wat een fijne reactie, dat helpt me goed verder. Ik ga overleggen met mijn collega's van het vakteam waar de voorwaardelijke klacht is ontvangen. Dank je wel! Hartelijke groet, Monique
Ik denk dat met name de laatste alinea van Esmée van belang is. We hebben als overheidsorganisaties nog wel eens de neiging om bij het dreigen met klachten allerlei (interne) processen en procedures in gang te zetten waardoor de regie nog wel eens uit het zicht raakt.