Welke thematiek en onderwerpen voor nieuwe podcast?

  • okt 2022
  • Kirsten Wagenaar
  • 9
  • 351
Voor iedereen

In december nemen we weer twee podcasts op met Renier van Zutphen en actieve deelnemers van de Raadbaak. In een van de podcasts wordt doorgepraat over thema's en onderwerpen die in de Webinar van 10 november naar boven komen.

Voor wat betreft de andere podcast zijn we nog aan het nadenken over actuele, relevante en pakkende onderwerpen.

Wat zijn nou volgens jou belangrijke thema's om te bespreken tijdens zo'n podcast?

Reacties

9 reacties, meest recent: 23 oktober 2022

  • Ha Kirsten, een onderwerp waar ik op dit moment veel te maken heb is (gebrek aan) vertrouwen in de overheid. Ik zou het interessant vinden om te horen hoe bijvoorbeeld de ombudsman denkt dat de overheid het beste vertrouwen kan terugwinnen, zowel in het algemeen, als concreet wat een klachtbehandelaar kan doen om dit te bereiken.

  • Hoi Kirsten een van veel probleembrengers binnen ontstaan ouderschapsproblematieken en daarmee vaak een van de startpunten inzet jeugdhulpverlening/ rechtspraak en jeugdbescherming is de kinder alimentatieverplichting en de ouderlijke plichten binnen het dragen van de bescherming van het kinderrecht. Waaronder identiteitsdocument aanvragen/verlengen bij burgerzaken van de gemeente

    vaak zaken waar ouders (ook door overheden) naar advocaten worden gestuurd om hun onderlinge geschil via de rechtbank te laten beslechten, dat terwijl er vaste regels en goedkopere alternatieven zijn, benieuwd hoe de ombudsman hierna kijkt, maar ook of onduidelijkheden/ klachten van een ouder bij de ombudsman worden gemeld, en hoevaak gemiddeld per jaar?

  • @rloose Dank voor je input. Ik denk dat het verbeteren van het vertrouwen in de overheid een overkoepelend thema is waar de Nationale Ombudsman zich steeds voor inzet. Je suggestie om het toe te spitsen op wat de klachtbehandelaar kan doen maakt het praktisch!

    @mhelmink Dank ook voor jouw input. Eigenlijk zeg je, aan de hand van een specifiek voorbeeld, dat vaste regels en alternatieven vaak niet bekend zijn bij burgers (en overheden)? Ik zal eens intern vragen of ouders de ombudsman weten te vinden in dit soort situaties. @mohamad kan jij hier iets over delen?

  • @maartjekemme Ik zie dat jij als maatwerkspecialist bij Ministerie SZW werkt. Je houdt je bezig met overheid brede maatwerk vraagstukken. Wat zijn nu thema's die volgens jou relevant zijn om te bespreken in een podcast? Sluit je je aan bij @rloose en @mhelmink wanneer het gaat over vertrouwen in de overheid en burgers die te weinig op de hoogte zijn van bestaande regelingen?

  • Hoi @kirstenwagenaar030 en @mhelmink . Ja, ik herken wel wat Mark zegt. Wij krijgen ook regelmatig burgers (exacte cijfers heb ik zelf niet) aan de lijn die de juridische weg toch liever vermijden. Vaak weten wij ze naar een goed alternatief te sturen, zoals Sociaal Raadslieden, Maatschappelijk Werk of een instantie zoals de formulierenbrigade.

  • Opvallend blijft voor mij de enorme angst die bestaat voor Veilig Thuis, Jeugdzorg en de Raad voor de Kinderbescherming. Daar waar ouders, familie, buren en scholen heen kunnen bellen voor hulp en advies wanneer een kind dreigt te verdrinken, is veranderd (mede door de media) in een plek waar niemand gehoord wil worden.
    Geregeld kom ik ouders pas tegen op momenten dat het probleem bijna niet meer op te lossen is, een enorme stapel is geworden, maar ze nergens aan de bel durven te trekken want dan raak je je kind kwijt.
    Nog regelmatiger kom ik ouders tegen die totaal onterecht ergens van beschuldigt zijn, maar dit nooit meer uit systemen krijgen. Een voorbeeld: een ouder word beticht onder invloed te zijn, gaat DIRECT langs de huisarts/ggd , doet diverse testen, blijkt nuchter van alcohol en clean van drugs (op dat moment) toch blijft in ieder systeem staan dat ouder "verdacht word drugs te hebben gebruikt".
    Kinderen hebben op een later moment hulp nodig, bijvoorbeeld omdat een puber zijn volledige school-motivatie kwijt is en zonder diploma's school dreigt te verlaten. Ouders durven en willen geen hulpverlening, zelfs niet van school aan te nemen.
    Tevens zijn de termen die in dossiers worden gebruikt zo vreemd dat ouders zich aangevallen voelen. "er zijn zorgen" "kind in de knel" "emotionele belemmeringen" "vechtscheiding" deze termen kom ik tegen in rapporten, waarbij soms 1 van beide ouders al zeker 10 jaar niet in beeld is.

    Mijninziens moet er niet alleen worden geschoten op de ouders van nu die hun vertrouwen moeten krijgen, maar op de generatie die nu nog in de schoolbanken zit. Hoe gaan we de opleidingen tot werk binnen deze organisaties zo vormgeven dat we een nieuwe toekomst tegemoetgaan met deze generatie voogden, begeleiders, onderzoekers. Hoe gaan we de kinderen van nu, kneden om "zelfstandige" ouders te worden die wel met elkaar kunnen overleggen. We moeten mijnsinziens meer inspelen op de huidige ontwikkelingen, en een van die ontwikkelingen is nu eenmaal dat de mens over het algemeen meerdere relaties aangaat, en niet binnen 1 huishouden hun kind opvoeden. Waarom leert mijn 15 jarige op het VWO tijdens maatschappijleer niets over hoe deze ouders hun kinderen "veilig en vriendelijk" kunnen vormen? Ze leert wel dat het huwelijk tussen 2 mensen bestaat, maar wat er na een scheiding komt kijken is niet geintegreerd in de lesstof. Het zou mij prettig lijken als we naast het "heropvoeden" van organisaties ook kijken, hoe krijgen we de komende generatie zover dat de "problemen over omgang en gezag" verleden tijd zijn, en samenwerken, gunnen en vergeven in het woordenboek komt.

  • Aangepast op 21 oktober 2022

    @astridrensen een mooi betoog, Herkenbaar hoe óude zaken'blijven kleven. Over de angst deze wordt vaak gevoed vanuit de omgeving basisonderwijs en verhalen in de sociale (kind) kringen. Welke lessen zou je op het voortgezet willen geven over scheiding,? Zolang er bij het regelen van de relatie(huwelijk)ontbinding niet gewerkt wordt aan de scheiding tussen ouderschap en persoonlijke relatie, maar enkel de focus op afspraken maken van ontbinding en omgang/alimentatie zal de plank mis geslagen worden, een onderbouwing vanuit brede werkvlakken en hulp-/zorggebieden, misschien ook iets voor een podcast, workshop?

    Omdat bij een verbreking van relatie (werk, persoonlijk of liefdes) altijd het oerinstinct buitensluiten en emoties/gevoelens in werking treed vanuit alle onzekerheden die erbij komen kijken. De meeste conflictscheidingen ontstaan vanuit pesterijen en buitensluitingsgedrag dit wordt vaak ontkent omdat hulpverleners/advocaten en ondersteuners graag de ontstane problematieken willen oplossen, - waarbij er voor de mensen wordt gedacht/gezorgd ipv samen vanuit de persoon-, zelden de echte oorsprong achterhaalt wordt of niet doorhebben hoe het overlevingsinstinct persoon aanwezig is maar wel de communicatie emotie/gevoel regulering beïnvloed vanuit het veilig willen stellen van de IK-Belangen (waar partijen dan weer over roepen dat de andere een narcist/ ongevoelige of niet meewerkende ouder is) . Bovendien moeten we kinderen misschien niet willen belasten met het verhaal als het fout gaat maar hoe je problemen oplost, ze hierbij de juiste weg verlenen wanneer ze zelf hun verkering zien stranden. Zelf laten ervaren hoe meer het brengt als ze de reden willen weten waarom iets fout ging maar ook bewust kunnen zijn van hun eigen ervaringsantennes in het invulling/aannamen of tegen de eigen verwachting van wat 'Normaal is". Aan de andere kant samenwerken, samenleven en leren om gezamenlijk te komen met oplossingen op iets wat niet goed gaat/verloopt begint op de leeftijd van 7 jaar (ontwikkelingsfase van ik naar wij groepsgevoel) Juist de leeftijd waar kinderen nu belast worden met leerprestatieniveau, NIET stoeien/plagen dat mag niet, praten, stil zitten en nogmaals praten over eigen gevoelens bij het ontstane probleem, vanuit een volwassen wil om groepsgedrag oefenen te stoppen met zo hoog mogelijke opleidingsgraad voor de kinderen te bewerkstellen. (huiswerkbegeleiding, niveaugroepjes, etc. Terwijl juist deze groep kinderen moeten leren door te ervaren en doen, bewegen en de grenzen van groepsnormen en waardes verkennen. stabiliteit en structuur. De doeners steeds vaker gediagnostiseerd worden omdat ze geen leerknobbel hebben,

    Het proces van relatie breuk is nu al het gevolg van wat hebben de ouders voor jeugd gekend, hoe was hun thuissituatie, In veel casuïstiek (ook binnen jeugd, psychiatrie) maar ook bij huidige professionele jeugdhulpverleners) zie je geregeld terug dat zij uit een conflicterende oudergezinssituatie komen. Een nieuwe fase van scheidingsbemiddeling en nazorg is belangrijker denk hierbij aan het care&mediation, het serviceprogram parenting, kindplan vanuit kindbehoeftes en digitale communicatie tool met zorgplan opbouw.

    Het voorkomen dat een stuk gelopen relatie leidt tot conflict ouderschappen, begint bij de professionals wie erbij worden gehaald om de scheiding en ouderschapsplan op te stellen. Leer deze mensen eerst het belang van nazorg en hoe ze echt de persoonlijke relatie en persoonlijke-kansen scheiden van het ouderschap, laat ze dan ook de ouders de juiste informatie meegeven over hun plichten die horen bij het vertegenwoordigen van de rechten van hun kinderen.

  • het is toch vreemd dat kinderen blijkbaar leren dan een scheiding "het fout lopen van een relatie" is, exact op die plek zit het leerpunt, het pijnpunt, het knelpunt. Want laten we eerlijk zijn, is uit elkaar gaan fout? is het slecht? of is het een periode in je leven waarvan de kans groot is dat je hem mee gaat maken?

    Het is mooi als we kinderen leren dat het hebben van een andere mening altijd mag, dat dit ook bij wet is toegestaan, en dat je daar respect voor hebt. Dat het respect hiervoor boven je eigen emotie mag staan. Al van jongs af aan leren we ruzie maken, ruzies oplossen. Maar de verplichting om met iemand die je niet kan luchten of zien samen te werken op een levensproject dat 21 jaar duurt heeft een sterkte emotionele beheersing nodig.
    Kinderen leren hulp te accepteren, we leggen uit wat een dokter doet, wat een tandarts doet, wat een leraar doet, wat een kerk is, hoe een moskee werkt, maar niemand verteld een kind wat een mediator is. Als kind mag je leren dat volwassen mensen er soms ook niet meer uitkomen, en dat je mening bijgesteld mag worden. Eens nee hoeft niet altijd nee te blijven.

Trefwoorden

Verken